هنر، زبان دل است و آن روی سکه‌ی دانش و اندیشه. پیامبر هنر از حرای ایمان به میان مردم آمد تا از ایوان افلاک، خاکیان را گرما و روشنا بخشد. هنر، عشق‌ورزی چشم و دست و قلم با صفحه‌ی احساس است. جامه‌ی هنر بر تن هر اندیشه راست نمی‌آید. آنگاه که نظر به آسمان است و دل در گرو عشق و ایمان، غنچه‌ی هنر می‌شکفد و باغ جان را آشیانه‌ی بهاران می‌کند.

و هنر شیعی، هنرمندی دل‌های گرم و سرهای پرشور است در محراب عهد ازل؛ آنجا که از ما عاشقی خواستند و ما قصیده‌ی «قالوا بلی» را سرودیم. سپس هر روز، روزنه‌ای گشودیم و هر شب، آوایی سر دادیم تا همدیگر را یافتیم و در حلقه‌ی انس و وفا نشستیم. آن حلقه‌ی مهر و مرام را «کانون هنر شیعی» نامیدیم، تا همچنان که روز عمر را زیر سایه‌ی خورشید نبوت می‌گذاریم، عصر زندگانی را به نور مهتاب ولایت، روشن کنیم.

باری؛ «کانون هنر شیعی»، آشیانه‌ای است برای هنرمندی دل‌های پاک و دست‌های سزاوار. سال 1391 بود که در شهر مقدس قم گرد هم آمدیم و تولدی دوباره یافتیم. «توسعه‌ی آفرینش‌های هنری با طعم دین و ایمان»، انگیزه‌ی نخست بود و سپس «تولید آثار فاخر هنر دینی و انقلابی» و نیز «کشف و پرورش استعدادهای پنهان». در کارنامه‌ی «کانون هنر شیعی» سطرهایی همچون شناسایی، گردآوری، بازسازی، تولید، معرفی و نشر آثار هنر شیعی در دوره‌های مختلف تاریخی و مکاتب هنری از دیرباز تا امروز در رشته‌های تجسمی و نیز تولید چند صد اثر نفیس هنری با رنگ‌وبوی قرآنی و ولایی، می‌درخشد.